Errepidea pasatzen da etxe aurretik. Urtetako joan-etorriak gogoratuko dituzte hemen. Leihora hurreratu baino ez zuten behar eguneko aktibitateari pultsoa hartzeko.
Bi balkoi eta lau leiho dauzka etxeak. Denak leiho ohol berdeekin babeztuak. Udako berotik babestu, egun euritsuetako hezetasunetik gorde eta goizeko argi gogorretik ezkutatu dute lan.
Mendi aldeko etxe tipikoak ikusten dira nonahi herri honetan. Inguruko gailurrek ekartzen duten elurrez egoki babezteko lekuak neguan eta udako beroaz ahazteko udan.
Gaueko atarian, kaleko argiak eta zeruko argia nahasten den garaian, arratseko koloreak nagusitzen direnean, xarma eta magiaz inguratuta egoten gara tarte baterako, lipar baterako.
Zurezko txabolak aspaldi izango zuen azkenengo bisita. Belarra eta landarak libre hazten dira. Inor ez dator leku hau bere horretatik ateratzera. Pixkanaka galtzen eta desagertzen jarraituko du.
Zaborra pilatu du norbaitek txabola honen aurrean. Harraska zaharra, zurezko leiho zuria. Etxea berriztutakoan botatakoak ematen dute. Txokoa berezia bihurtu da, memoriaren galkortasunaren sinboloa.
Gautu da, erlojuak zazpiak baino erakusten ez badu ere. Hirira gaua goizegi heltzen da neguan. Kaleak beteak behar dutenean, dendetatik sartu eta ateraka, kafetegiak eta tabernak marmarrez beteak.
Goian zeru urdina geroz eta ilunagoa eta behean kale argi laranjak. Gaua gauago ematen du. Koloreak lausotzen dira eta jendea bere baitara biltzen da kaletik ibiltzen doalarik.
Zalditxo gaixo honek garai hobeak ezagutuko zituen. Elurrez inguratuta eta hanka apurtuaz, erretiroa hartuta edo hartuarazia dela ematen du. Baina, beharbada, egun goxoagoen zain baino ez da egongo, berriro haurren barreen eta jolasen protagonista izaten jarraitzeko.
Zeru zabal bat ikusteak beti da ederra. Hodei zuriek mihise urdina margotzen dute orban zabalekin. Hegazkinek, berriz, marra zuri finak uzten dute atzean beraien bidean aurrera doazela.