Zerua zabal dago, hodeiak luze dira eta arratseko eguzkia erortzen doa. Zeru koloreak epeltzera egin dute eta itzalak bazterretetatik ihes egin dute, leku denetara hedatzeko.
Euri hodei gutxi batzuk pasatzen dira baina bere karga beste nonbaiten utzi behar dute. Hurbil dagoen gaua hezea gerta daiteke hodei hauek iragartzen dutenaren arabera.
Argia eta iluna nahasten hasten dira pixkanaka. Helduko da momentu bat non ezin diren bata bestearengandik bereizi. Pixkanaka, baina, ilunak irabazten du arratsa gaua bihurtu arte.
Goian zeru urdina geroz eta ilunagoa eta behean kale argi laranjak. Gaua gauago ematen du. Koloreak lausotzen dira eta jendea bere baitara biltzen da kaletik ibiltzen doalarik.
Kolore gorri biziko, urarekin nahsten den urdineko arratsa ikusgarria agertzen da laku gainean. Etxe bakandutik ikuspegi ezinhobea dago negu parteko paisai honetaz gozatzeko.
Negu erdian elurrak dena estaltzen du eta bidea arriskutsu dago. Pauso txikiekin eta tentuz ibili behar da. Hala ere, ez da arrazoia etxean gelditzeko.
Zuhaitz honek zenbait negu ikusitakoa da. Jakingo du zer den garaiko hotza eta biluztasuna urtero sentituko zuen. Sendo eusten jarraitzen du baina, udaberriko eguzki goxoaren zain eta udarako fruitu ondu xamurrak ematen.
Arrats koloreek betetzen dute ortzia. Hodei maskal batzuk eta hegazkin batzuk baino ez dira ageri. Behetik mendien profilek sortutako zerumuga eta lurrazala ilunpetan murgildua baino ez dira ageri.
Zeru zabal bat ikusteak beti da ederra. Hodei zuriek mihise urdina margotzen dute orban zabalekin. Hegazkinek, berriz, marra zuri finak uzten dute atzean beraien bidean aurrera doazela.
Herri honetako txoko bat: aparkalekua, pasealekua, igarobidea eta errepideak osatzen dute. Ez du aparteko ezer, baina bere edertasuna momentuan datza. Arratsean bakartasun usaina somatzen da.