Harrizko zutabea eta gainean metalezko gurutzea monumento ezhoizkoa da, ez da ala? Argi-kontrara, zeru hodeitsuaren aurrean eta arratsaldeko eguzki ahuldupean irudikatua itxura misteriotsua hartzen du.
Aldarea egoki dago apaindua ehundutako tapizekin. Aurrean jarritako kandelak argi goxoa ematen dio inguruari. Berez ederra diren elementuak gehiago edertzen ditu.
Kanpain dorre honek kupula estua eta altua dauka. Lekuko usadioa izango zen garai batean. Kanpaiak, baina, ugari ditu, emanaldi politak orduoro eman ahal izateko modukoak.
Eliza bateko txokoa leihoxkatik sartzen den eguzkiak argiztatua ageri da. Kolore epelak nagusitzen dira. Hormako koadroak, kandela euskarriak, aldareak jasotzen dute argi goxoa eta dizdira berezia hartzen dute.
Udaberrian egon ba gaude. Giroan ere nabari da, baina hemengo mendi gainetan elurra da nagusi oraindik. Kostatzen zaio urtaro sartu berriari garaiera hautetako txokoak epeltzen.
Txikia logale dago amaren eskuetan. Goizean goiz altxatu, gosaldu, jantzi eta kalera irten behar azkar batean begietako bekarrak kendu gabe. Zertara? Goizeko trena hartzera.
Ilundu du dagoeneko. Arbolak eta etxeak itzalez bete dira. Zeruaz gozatzea, baina, oraindik geratzen zaigu. Neguko arrats laburrek ez bait dute sarri uzten honelako ikuskizunaz gozatzea.
Zeru zabal bat ikusteak beti da ederra. Hodei zuriek mihise urdina margotzen dute orban zabalekin. Hegazkinek, berriz, marra zuri finak uzten dute atzean beraien bidean aurrera doazela.
Herri honetako txoko bat: aparkalekua, pasealekua, igarobidea eta errepideak osatzen dute. Ez du aparteko ezer, baina bere edertasuna momentuan datza. Arratsean bakartasun usaina somatzen da.
Zuhaitz baten adar bakoitzak bere bidea hartzen du eguzki argiaren bila. Elkarrekin gurutzatu egiten dira eta sare fina osatzen dute, argia xehetzen duen sare hertsia.
Arbola adarrek argi-kontrara itxura liraina, pertxenta, dute. Adar bakoitzak bere bidea egiten du ahalik eta argi gehien aurkitu nahian. Suertatzen den nahasmenetik edertasuna sortzen da.