Urrebotoi lore txikia da. Ezereza ematen du zelai zabalen erdian. Hala ere, gauza niminoak ere maitagarriak izan daitezke. Hutsunea utziko lukete egongo ez balira.
Loreak eta belarrak indartsu hazten ari dira udaberri hasiera honetan. Hotzak eta elurrak utzitako zauriak joanak dira eta bizidunek galdutako protagonismoa berreskuratu dute.
Lore koloretsuez betetako poto batek txoko bat apaintzen du zoo txiki baten ibiltokian. Animalien kaiolen garratztasunari kontrastea ezarri nahiean edo. Apenas lortzen dute helburu hori betetzea. Porlanezko pareta grisak gailentzen bait dira, landare poto nimino honen gainetik.
Lore argi batek intsektuaak erakarriko ditu. Animali txikiok janari bila joango dira eta bide batez polena sakabanatuko dute. Bi izaki desberdinen arteko sinbiosi adibidea da. Naturaren erreinuan arrunta den akordio mota bat da.
Moreak, horiak eta kolore gehiago dituzte gure larreetako loreek. Udaberrian, bizitza zikloa berritzen denean, atentzioa deitzeko lehia bizian aritzen dira.
Zelai bat lorez betea udaberri bukaera heldu denean. Loreak oraindik ugari daude. Belarra fresko eta berde-berde dago. Naturaren motorra berotzen ari da.
Lore sorta hauek oroigarria den iturrira ekarriak dira. Biztanle arduratsuek etengabe berritzen dute lekuarekiko atxikimendua eta ez dute ahazten lekua aldira apaingarri galantak ekartzea.
Urtaro beroa heltzen denean loreek kolorea ematen diote udari. Petalo zuriak eta pistilo horiak hauskorrak ematen dute baina beraien edertasuna trinkoa da.
Edozein etxeko lorategian aurkitu daiteke txoria eta aurkitu daiteke belarra. Oraingoan, baino museo batean ikusi dugu. Belarra benetazkoa dirudi. Txoria berriz egitazkoa dirudi arren, bizitasuna nabarmen falta du.
Belarrak, loreak, zuhaitza eta zuhaixkak batera hazi dira larre barnean eta inguruan. Altu hazi dira ere. Lurzorua ezkutatzen dute eta paisai berri bat eratzen dute. Berde kolorea nonahi erakusten duen oasi oparoa.