Alfonbra berde leuna eta samurra dirudi zelai honek. Inguratzen duten mendien itxura basati eta indartsuaren aldean, belardiak bigun ematen dute, erraldoiez inguratutako ipotxak.
Inguru hauetako harrizko erraldoiek burugaina zurituta izaten dute urte osoan zehar. Lepotik behera baso itxietako zuhaitzez josten dituzte soinekoak. Burutik gora zerua dago soilik, hodeiez eta haize amaitezinez betea.
Monastegi zahar batek aintzinako bizi ohiturei eta legeei hurbiltzen gaitu. Harriek tinko iraun diote denboraren higadurari. Atsedenik ez dago hartzerik. Etengabe moldatu beharra dago. Irautearen borrokan posible al da norberaren izakerari eustea?
Errepide bat konponketetan. Herri zaharra bide berri batek zeharkatutakoa. Beti aurrera doa mundua eta pasatakoak ez du denboraren errota gehiago mugituko.
Alde batetik eta bestetik begiratzen diote harrizko erraldoiek herribildu xeheari. Umil egoten ikasi dute hemengoek, bere inguruan ari diren indarren aurrean. Nor gara gu, kolosoen aurka aritzeko?
Mendiek inguratzen dute herria ia erabat. Apenas pasagune bat gelditzen da. Historian zehar maiz erabili izan den pasabidea da. Alpeetako gailurrak gora eta behera egiteko eta atzean uzteko bide erraza zelakoan.
Harri handiek eta harri koxkorrek osatzen dute errekaren ohea. Pixkanaka harriak bultzatzen ditu mendian behera. Beraien artean bilatzen du bere bidea ere. Urak paisaia transformatzeko indarra dauka.
Behi talde honek atsedena hartzeko garaia du. Goxo ibiliko dira animaliok haranean bazkatzen. Leku lasaia, belar freskoa eta udako beroaz arduratu ez behar. Hori bai dela bizitza erraza eta ona izatea.
Txoko batean gorde dituzte tresna hauek. Lurra ontzeko izango dira beharbada. Lekua ez dute zeharo edertzen, baina ikur dira. Mendialdean gertatzen direnekoen lekukoak.
Mendi goietako zelaiak xamurrenak dira uda partean. Eskerrak horri abereez betetzen dira mendi haranak. Txaboletan eta bordetan bizitzen dira artzainak edo behizainak, unaiak.
Herrien kanpokaldean etxeek eta dendek lekua uzten diete zelai eta soroei. Kasu honetan, mahastia ageri da. Mendien magalean hazten den mahatsa berezia behar du izan. Ardoa ere bestelakoa eman beharko du.
Itzaletan nahasten hasia dira inguruko eraikuntzak eta kaleak. Gu, baina, gure bidea jarraitzen dugu urruneko mendi zoragarriari begira. Bere magalean arratsaldeko eguzkiak kolore bikainak margotu ditu. Neguko lanbroak inguratzen du, bere oinarria misterioan ezkutatuz.
Negu garaian tokatzen da elurra goi mendietan ikustea. Nere gogorako arrotza da mendi hauen erraldoitasun harritsu eta garratza ikustea. Haur garaiko gailur belartsu eta leunak etortzen zaizkit gogora. Hemengoek, berriz, edertasun exotikoak dute, eta lilura amaigabea sortzen didate.
Beste txabola bat. Honek bisitariak ditu. Goizeko eguzkiaz goxatzeko leku aproposa dela irizten diote, nonbait. Egunerokoan bestelako erabilpena izango zuen. Baserriko lanak betetzen laguntzeko jarria izango zen.
Txabola honek urteen zama nabari du. Eusten dio hala ere. Zelai gainean lekutua, barnean abereak edo beraien jana gordeko zituen. Gaur egun, bere betiko funtzioa betez gain, paisaia edertzen jarraitzen du.
Hasi berria den neguak denbora luzean etxe barnean egoten behartuko gaitu. Inguruko jendeak aprobetxatu du egun eguzkitsu ederra natura berraurkitzeko.
Zerua oskarbi dago. Urrunean muinoak haranaren gainetik ageri dira. Oraindik urrunago, mendi gailur harrokatsu eta erraldoiak inguru guztia gainbegiratzen dute.