Eliza zaharkitua aurkitu dugu bidean baina bere lilura gordetzen du. Tenplu batek duen aura ez du galdu, gurtzeko leku funtzionala eta ongi hartzen duena.
Harrizko zutabea eta gainean metalezko gurutzea monumento ezhoizkoa da, ez da ala? Argi-kontrara, zeru hodeitsuaren aurrean eta arratsaldeko eguzki ahuldupean irudikatua itxura misteriotsua hartzen du.
Aldarea egoki dago apaindua ehundutako tapizekin. Aurrean jarritako kandelak argi goxoa ematen dio inguruari. Berez ederra diren elementuak gehiago edertzen ditu.
Kanpain dorre honek kupula estua eta altua dauka. Lekuko usadioa izango zen garai batean. Kanpaiak, baina, ugari ditu, emanaldi politak orduoro eman ahal izateko modukoak.
Eliza bateko txokoa leihoxkatik sartzen den eguzkiak argiztatua ageri da. Kolore epelak nagusitzen dira. Hormako koadroak, kandela euskarriak, aldareak jasotzen dute argi goxoa eta dizdira berezia hartzen dute.
Udaberrian egon ba gaude. Giroan ere nabari da, baina hemengo mendi gainetan elurra da nagusi oraindik. Kostatzen zaio urtaro sartu berriari garaiera hautetako txokoak epeltzen.
Erreka txikiek, ur jauzi apalak baino ez dituzte sortzen. Hala ere, uraren saltoak aldapan behera doalarik, beti da berezia. Ur gardena libre mugitzen, arrapaladan erortzen gustatzen zait.
Gaueko atarian, kaleko argiak eta zeruko argia nahasten den garaian, arratseko koloreak nagusitzen direnean, xarma eta magiaz inguratuta egoten gara tarte baterako, lipar baterako.
Gau hasiera honetan argia dagoeneko urdin bihurtu da. Bakardadea nabarmentzen da inguruko soiltasunean. Landareen artean desagertzen hasia da etxola hutsean.
Zurezko txabolak aspaldi izango zuen azkenengo bisita. Belarra eta landarak libre hazten dira. Inor ez dator leku hau bere horretatik ateratzera. Pixkanaka galtzen eta desagertzen jarraituko du.