Egunkaria irakurtzeko tartea aurkitu du gizonak arratseko argipean. Arratsaldeko edizio berria izango da. Martxoko egunak ez dira luzeak eta berehala joango zaio leitzeko beta.
Arratsalde argi leunak ertzak xamurtzen ditu, harrienak ere. Harrien soslai gozoa sortzen du. Argi ilun bortitzek, berriz, misterioa margotzen dute uraren gainean. Argia behar da beroa eta bizia sortzeko.
Eguzkia milaka puskatan isladatzen da uraren gainazal apurtuan. Haize olatu txikiek ez dute uzten ura lasai egoten. Bere gainazalak ezin du leun iraun.
Buia lasai dago. Haizeak ez du inora lekualdatzen. Bere lekuan dirau. Uhin txiki gutxi batzuen gainean balantza egiten du. Bestela, ur gainazala leun dago.
Arratsaldea aurrera doa. Lakuak bermatzen du inguruaren ikuspegi ederra, bereziki zeruarena. Hodei gutxi, zeru urdina, ikusten da gaur. Eguraldia egonkor dago. Haizea oraindik fresko dator, negua oraindik hurbil bait dago.
Udaberriko lehenengo egun epelek gizon-emakumeak deitu dituzte kalera atera daitezen. Hemen itsasorik ez dago baina lakuak bere lana ondo betetzen du. Mendi garaiez inguraturik, elurra oraindik irauntzen duelarik, epelean murgildutako lakua milaka kilometratara dagoela ematen du.
Haizeak denboraren seinalea utzi du argazkian. Landarea, kubismoaren itxura hartu du. Bere aurpegi anitzak aldiberean erakutsi eta nahastu ditu irudi edo mihixe berean.
Lauso eta argi bitartean ikusten da belarra. Kameraren jolasak landareari ikusgarritasuna gehitzen dio. Argazkiari ematearen gain, landare lastotsuari ere izakera ere ematen dio
Belarra loratzen ari da. Haizearen menpe egiten du dantza. Lore txikiak balantzaka mugitzen dira zutoin finaren inguruan. Ezingo da gelditu haize motelena bada ere.
Lorea hurbiletik behatu ezkero, detaile franko nabaritzen dira. Bi petalo geruza dauzka. Erdiko puntu horiak benetako loreak dira. Argia erakartzen dute bere kolore alaiek, edo horrela ematen du inguruko belarren iluntasunarekin duen kontrastea ikusita.
Zintzarria, belarritakoa eta adarrik ez. Behi hauek nahiko punki dira. Edo horrela jantzi dituzte. Ez dirudi horretaz gehiegi arduratzen direnik. Izan ere, ez da beraien hautua izan, zoritxarrez.
Behi bat, bi behi, hiru behi… Behi talde osoa bildu da estu-estu. Ahaztu ere egin dute belarrean bazkatzea. Goizeko eguzkia ez dutela atsegin agerikoa da. Zain, baserritarra, unaia, noiz etorriko.
Animaliak eguzkitik babesa bilatu du arbola baten itzalpean. Horrek ez du, hala ere, euliengandik babestuko. Kostako zaie hauei izkin egitea. Bere buztanaren dantzak soilik bidaliko ditu momentu baterako urrun.
Behi taldea belar freskoaz gozatzeko garaia du. Ikuilua utzi eta larretan luze egoteko desiratzen egongo dira. Nahikoa belar lehor janak izango dira negua zehar.
Zereal aleak ari dira gizentzen eta hazten. Laster egongo dira prest uztarako. Bitartean, kolore berde freskoa galduko dute eta arrera joko dute. Momentuz, protagonista lore gorri distiratsuak dira. Kolore biziak atentzioa deitzen dute zeharo.
Lorratzaren bidean landareak zanpaturik gelditu dira. Lore bat txiripaz geratu da salbu. Zerealak, baina, bere lekua errekuperatzera egiten dute. Beteko dute berriro gelditutako hutsunea.