Pfänder (Austria)
Orein taldea lasai dago atseden hartzen zelaiaren goiko muturrean. Egingo zuten eguneko lan gehiena, urdaila bete. Orain hura pausatzea tokatzen da, liseriketak bere bidea egin dezan.
Eguneko argazki bat
Pfänder (Austria)
Orein taldea lasai dago atseden hartzen zelaiaren goiko muturrean. Egingo zuten eguneko lan gehiena, urdaila bete. Orain hura pausatzea tokatzen da, liseriketak bere bidea egin dezan.
Pfänder (Austria)
Zerua eta lurra elkar egin arte begiratu eta paisai zabala, erraldoia ere, ikus daiteke. Mendi, muino, baso, lurmutur edo lakuz osatutako paisai aberatsa. Begirada betetzen du eta barneetara zabaltzen da. Barruko arimak alaitzen ditu, altxatzen ditu.
Pfänder (Austria)
Zelaiak mendi magalean lautadari begira daude. Behekaldean ibaia eta lakua hedatzen dira haran zabalean. Ikuspuntu ezin hobea paisai hedadura zabala behatzeko eta ulertzeko.
Pfänder (Austria)
Animali parkean ere jan behar dute. Etxola honetan aurkitu dute inguruko ahuntzek behar bezain beste jaki. Zeruak ekarritako txarretatik ere emango die babesa.
Pfänder (Austria)
Aker honek ilajea aldatzen ari da udaberriaren heltzearekin batera. Neguko manta zarpaildua gainetik kenduko du laster. Bere adar luze eta sendoak, berriz, dotoretu egiten dute animalia.
Bregenz (Austria)
Atzeko atean kioskoaren tripak ikusten dira. Kutxa hutsak, armairuak, izozkailuak ezkutatutak baina agerian. Lanez betetako egun baten hondarrak ikusgai.
Bregenz (Austria)
Adar korapiloa ez da askatu behar. Korapiloz korapilo hazten da landarea, urtaroetan aurrera doan neurrian.
Bregenz (Austria)
Idazki berriak eta erdi ezabatutakoak nahastutak gelditu dira denboran zehar pilatu diren heinean. Ingurutik igarotzen diren pertsonak erakartzeko lana ondo betetzen du oraindik.
Bregenz (Austria)
Aiton-amonak eta biloba paseoan irten etaa kiosko baten aurretik pasatzean, nola ez gelditu eta mokautxo bat hartu? Haurrak txokolate puska bat edo goxoki batzuk eskatuko ditu. Nagusiek mugak jarri beharko diote txikiaren apetei. edo ez?
Cardano al Campo (Italia)
Bi banku bata bestearen ondoan baxu esandako txutxumutxuak ere ondo entzun daitezen.
Cardano al Campo (Italia)
Norbait jolastera etorriko den zain dago txirrista. Barrez lehertuko dira ume koxkorrak aldapan behera beraien burua erortzen uzten duten bitartean. Harro sentituko dira truko berriak ikasten dituztenean.
Cardano al Campo (Italia)
Aldirietan herria baserri bihurtzen da. Kalea eta dendaren lekua zelaiek eta basoek hartzen dute. Ez daude apartamentuzko eraikuntzarik eta bai etxalde zabalak, korta eta baratzarekin.
Cardano al Campo (Italia)
Zoru idorraren gainean jolastu behar da parke honetan. Udaberri hasiera izanda ere ez da egon euriaren berririk aspaldi batean. Horregatik dago zoru hareatsu, lohitsu beharrean. Arrazoi beragatik belarra laburra eta eskasa da.
Cardano al Campo (Italia)
Argiak eta ilunak nahasten dira. Itzalek argiari kentzen diote lekua. Arbola biluzien atzamar luze eta okertuek zelaia hartzen dute. Dena da argi edo ilun. Kontrastean dago irudiaren magia.
Cardano al Campo (Italia)
Bazen arbolen ilada luzea. Errepide baten ondoan zeuden, espaiolaren alboan. Neguko arropak jantzita zeramatzen. Enbor finak baina luzeak zituzten. Adarrak gora begira hazi zitzaizkien. Bata bestearen kopia fina ziren, ondokoari begira garatutakoak.
Cardano al Campo (Italia)
Ate hutsa, zelai hutsa. Gaur ez da inor etorri baloiari ostikoak ematera. Metalezko laukiak tokia bizi dagoela erakusten digu. Inguruko umeek badute jolasteko lekua.
Cardano al Campo (Italia)
Itzalak zabuka dabil umearekin batera. Aurrera eta atzera, gora eta behera gustora jolasean.
St. Gallen (Suitza)
Leiho erraldoiak, beirate luzeak. Katedralak argia behar du barrua esnarazteko. Aldareak baino gehiago bizitzen du barnekalde zabala eta bertokoen aldartea. Eguzkia errainu epelak bidaiatzen dira itzalen artean galtzen diren arte.
St. Gallen (Suitza)
Egun eguzkitsu eta beroa. Ederra da udaberria. Azkenean, kanpoan esertzea dago edo jertsea kentzea eguzkitan eseri bitartean. Kalea hartu dugu egun librea izan bezain laster.
Gais (Suitza)
Pentsakor dagoela ematen du. Ahuntzak ba al du ardura larririk? Guk ditugun bezala izango al ditu? Edo gure izaera eta gaitasunak gehiegi estrapolatzea al da?